II Hoe ik getraind werd als slaaf

Ingezonden door Erik Jansen

'Heb ik maar eenentwintig minirokjes? Dat is voor een Lady, zoals ik, toch veel te weinig. Dus, mijn slaafje, we gaan zaterdagmiddag shoppen. En hoeveel topjes heb ik dan?' 'De laatste keer, dat ik Uw wasgoed gestreken en opgeborgen heb, telde ik er achttien, Meesteres Anna.' 'Mijn slaafje Erik, als jij mij aanstaande zaterdagmiddag goed helpt dan zal ik je een klein cadeautje geven. Dus, wil je de kleuren van die rokjes en topjes opschrijven? Ik verwacht ook voorstellen van jou voor nieuwe combinaties. Per slot van rekening ben je mijn beste vriendin.' En toen moest ze lachen.

Oh, ik hoop toch niet dat zij mij ook als een vriendin gaat kleden. Op mijn verschrikte gezicht reageert ze meteen. 'Voorlopig hoef je je op straat nog niet vrouwelijk te kleden. Ik geef je daar dispensatie voor, maar ik ga wel een rokje voor jou kopen die je draagt als je mijn wasgoed strijkt.' 'Gelukkig,' zucht ik. 'Meesteres, U heeft vijf jurken waarin U nog steeds als een Godin getoond wordt. Ik zag laatst in een winkel in het centrum een Goddelijke jurk. Mag ik die voor U kopen?' 'Ja hoor, mijn slaafje. Ik houd van slaven die mij geven wat mij toekomt.'

Ik verbaas mij niet zo snel meer over het aantal kledingstukken van mijn Meesteres. Ik weet dat de gemiddelde vrouw meer kledingstukken en schoenen heeft dan een man. Ik heb slechts drie paar schoenen en ik vind dat voldoende. Meesteres Anna heeft eenenzestig paar waaronder vijf paar high heels. Zij loopt bij voorkeur met een paar high heels met stiletto hakken. Mooie schoenen, maar onder de voeten van mijn Meesteres ook een gevaarlijk wapen. Als ze dan een voet optilt, als ik op de grond lig, gaat er een siddering door mij heen.

Hopelijk worden mij brandende pijnscheuten bespaard. Waarschijnlijk om bij mij ontzag voor deze high heels te kweken, eist mijn Meesteres dat ik ze elke week voorzichtig poets. Dan voel ik met mijn handen de scherpe hakken, waarmee zij mij regelmatig dresseert. Na de eerste ontmoeting met Meesteres Anna heb ik haar regelmatig moeten bezoeken. Zij heeft mij de laatste weken behoorlijk getraind. We hebben nog tien stoeipartijtjes met elkaar gehad die ik allemaal van haar verloor. Haar armen en benen hebben meer spierkracht dan die van mij.

Zij is sneller en wendbaarder dan ik en ze is ook veel slimmer. Haar lichaam is veel beter getraind dan het mijne. Zij kent ook geraffineerde beenklemmen waarmee ze mij kan vastzetten. Als je je daaruit wil bevrijden, word je been gebroken of lijd je vreselijke pijn. Bij de laatste worsteling zat mijn rechterbeen al na vijf minuten in een klem. Door met haar linkerbeen te draaien, bezorgde ze me pijn. Terwijl ik moeite deed om er uit te komen, glimlachte ze. Zij wist al dat het voor mij een hopeloze strijd zou worden. Tegen beter weten in streed ik nog tien minuten door.

Toen werd de pijn me te veel en gaf ik me over. Bij geen enkele worstelpartij heb ik een kans gehad om van haar te winnen. Ik heb bewondering voor haar techniek. Daarom accepteer ik haar dominantie. Waar zou ze dat allemaal geleerd hebben? Ik ben blij dat ik steeds in haar nabijheid mag zijn en daarom doe ik alles wat zij mij opdraagt met plezier. Voor haar ijzersterke benen heb ik ontzag gekregen. Mijn meesteres heeft bepaald dat ik bij aankomst of vertrek deze benen moet aanbidden. Dat moet ik doen door ze te kussen en te likken, nadat ik naar haar voeten gekropen ben.

Doe ik dat te snel en te globaal dan straft ze mij meteen. Dan doet ze haar benen om mijn nek en dan trekt ze haar spieren samen -ik stik dan bijna- of ze zet haar voet met de stiletto heel op mijn rug. Dat is heel erg pijnlijk. De tweede keer zegt ze dan vaak: 'Mijn slaafje Erik, geef deze benen en haar eigenares voldoende respect. Zij gaan jou straks bevrijden.' Ik probeer dan mijn werk goed te doen, totdat ze zegt dat ik op mag staan. Met pijnmaatregelen probeert ze mij gehoorzaam te krijgen.

Toen ik vorige week niet openhartig genoeg was over mijn jeugd, heeft ze mij behoorlijk onder handen genomen. Ze heeft mijn handen en voeten vastgebonden aan de poten van de kasten in de huiskamer. Daarna liep ze met haar stiletto heels over mijn rug. Ik schreeuwde het uit van de pijn en ik smeekte haar mijn verhaal te mogen vertellen. Ik heb haar zo openhartig mogelijk verteld over mijn jeugd. Zij kent nu ook mijn zwakke plekken. Tot dat moment dacht ik dat ze alleen mijn lichaam bezat, maar nu kan ze ook in mijn lichaam kruipen en mijn ziel gebruiken voor haar doeleinden.

Sinds die dag weet ik dat wat ik wil eigenlijk haar wil is. Ik probeer alles te doen om haar te plezieren en dat maakt mij gelukkig. Toen ik dat tegen haar zei, antwoordde ze: 'Prima Erik. Ik kan trots op jou als slaaf zijn. Zo langzamerhand word je bevrijd van je eigendunk en word je een onderdeel van mij. Dat heeft jouw Meesteres toch maar mooi voor elkaar gekregen. Wat heb je daarop te zeggen?' 'Dank U, Meesteres Anna, ik ben blij dat U mij zo goed traint.' 'Mm, mooi. Ik denk dat ik vanavond op jacht ga naar een tweede slaaf.

Ik heb in café Jansen op een paar avonden een man gezien die ik ook wil opleiden tot slaaf in mijn slavenstal.' 'Maar Meesteres Anna, ik kan toch wel Uw slaafje blijven?' Ik werd bevangen door jaloezie en verlatingsangst. Zou ze mij nu minder aandacht gaan geven, als er een tweede slaaf komt? Ik keek smekend naar haar. 'Nou Erik, als je lief, gehoor-zaam en loyaal blijft dan zal ik je zeker genoeg aandacht geven. Overigens is je training nog lang niet af. Ik vind dat je teveel met je ballen en je lul speelt.

Het is mijn eigendom en ik wil dat je alleen met mijn toestemming er mee mag spelen. Alleen als het nodig is voor mijn plezier geef ik je toestemming. Als je je daar niet aan kunt houden, dan sluit ik dat met een apparaat af. Heb je dat begrepen?' 'Ja, Meesteres Anna, maar alstublieft, doe dat niet.' 'Voorlopig zal ik het aanzien. Ik heb je hierbij gewaarschuwd. Ik eis respect van je voor mijn eigendommen.'