En dat was twee...

Ingezonden door Twan

Een van de dingen die ik zo leuk vind aan dit café is de spontaniteit waarmee mensen elkaar benaderen. Mensen zijn niet alleen makkelijk benaderbaar, maar ook nog eens ontzettend open over van alles en nog wat. Ik raakte in gesprek met een dame met wie ik het tijdens een eerder bezoek al eens erg gezellig had gehad. Twee dames die aan de overkant van de bar zaten, kwamen ter sprake. Beiden waren absoluut mijn type: klein en slank met een leuk gezichtje en een aanstekelijke lach. Beide dames waren betrokken bij de organisatie van dit evenement.

Ik schatte daarom in dat hun aanwezigheid vandaag puur organisatiegericht zou zijn. Wat ik als ‘erg jammer’ betitelde. ‘Nou, je kunt het toch gewoon proberen?’ moedigde mijn gesprekspartner mij aan. Het dametje met de roodgeverfde krullen liep weg, maar het ongelofelijk leuke vrouwtje, dat in een kort minijurkje dat met paarse palletjes was vol geborduurd, stond absoluut open voor een gesprek. Zij en haar man organiseerden dit feest elke maand. Zij deden dat al veertien jaar. Zij stelde zich voor als Lidy.

Haar man fungeerde vandaag als portier en was in geen velden of wegen te bekennen. Na een tijdje gesproken te hebben en samen een drankje te hebben gedronken, wilde ik mijn eventuele kansen verkennen. Voordat ik die gelegenheid kreeg, meldde zich ene Karel, een ‘goede kennis’ van Lidy. Een kus op de mond werd uitgewisseld. Karel streelde Lidy’s bovenbenen die Lidy maar al te graag opende. Karel zocht – en vond – haar gevarendriehoek. Lidy bleek in haar blote kutje te zitten. Het klopte tussen die twee. Bij mij begon het ook weer te kloppen. Voelbaar en zichtbaar.

Heerlijk die mesh slip. Op mijn vraag of ik mocht meedoen, werd een zacht ‘graag’ gefluisterd. Ik streelde Lidy’s kuiten en bovenbenen waarbij mijn hand gewoon naar een warm en vochtig spleetje werd gezogen. Dat daarbij de eikel van Karel mijn hand raakte, was niet storend. Sterker nog: het was wel geil. Terwijl ik Lidy’s rug streelde, wist Karel zijn piemel bijna in Lidy te krijgen. Het feit dat Lidy op de barkruk zat en Karel bij het uitdelen van de geslachtsorganen niet bepaald vooraan had gestaan, maakte penetratie onmogelijk.

Het voorstel om dan maar naar een kamertje in het souterrain te gaan, werd met algemene stemmen aangenomen. Karel begon Lidy te beffen en niet onverdienstelijk, want Lidy kwam zeker twee keer klaar. Ik zat links naast haar gezicht en bood mijn blauwpaarse eikel hoopvol aan. Tevergeefs. Lidy ging helemaal in Karel op. En Karel in Lidy. Maar het tij keerde. Karel kwam klaar, maar daarmee was voor Lidy de kous nog niet af. Op knieën en ellebogen nam zij Karels slappe piemel in haar mond in een poging om er toch nog weer een erectie van te maken.

Daarmee bood Lidy mij niet alleen een grandioos uitzicht op haar zuigertje, maar leek zij mij dat zuigertje zelfs aan te bieden. Ik streelde Lidy’s billetjes. Mijn aanrakingen waren voldoende om Lidy te openen. Haar lipjes stonden nog enigszins open van Karel. Een rood clitje keek mij uitdagend aan. Twee vingers gingen naar binnen, terwijl mijn duim zich over het rode genotsknopje ontfermde. Lidy zakte door haar knieën. Ik ben ook maar een mens. En op dat moment ook nog eens bloedgeil. (Wanneer niet eigenlijk?) Ik pakte Lidy bij haar schouders.

Twee paar heupen zochten toenadering en mijn stekker vond Lidy’s stopcontact. Elektrische vonken vlogen over en weer. Terwijl ik Lidy aan haar schouders over mijn pik heen en weer schoof, kon haar mond weinig anders meer doen dan hijgende geluiden produceren. Karel en zijn wormvormig aanhangsel waren totaal buiten beeld. Ik schoof het jurkje met de paarse palletjes tot halverwege Lidy’s rug. Boven mijn glimmende pik, waar ik Lidy keer op keer aan reeg, keek een klein bruin sterretje mij aan. Niet helemaal strak gesloten.

Mijn duim, die in toenemende mate druk op de kringspier uitoefende, werd niet gewaardeerd. Wat verder geen nadelige gevolgen voor onze samensmelting had. Lidy kwam weer klaar. Ik had de onbekende dame in de danszaal al gevuld. Mijn tweede orgasme liet duidelijk op zich wachten. Te lang voor Lidy die zich boven weer met de organisatie van het evenement moest gaan bezighouden. ‘Volgende maand maken we het wel af.’ Met die woorden verliet Lidy met Karel in haar kielzog het kamertje.