Curiosity

Ingezonden door Twan

Rond een uur of elf had Bianca Ina langs zien lopen. Uit het feit dat Ina weer in de smaak- en seksloze bedrijfskleding van de gele supermarkt had gelopen, gaf aan dat Ina waarschijnlijk op weg was naar haar werk. Op een van achter haar toonbank geroepen ‘hoi!’ werd niet gereageerd. Tussen de middag was Bianca even weggeglipt om bij de supermarkt om de hoek even een broodje te kopen. Ina stond niet achter de servicebalie. Vanwege de drukte rond het middaguur zat zij nu zelf ook achter een van de kassa’s.

Ondanks dat de rij voor Ina’s kassa de langste was geweest, had Bianca daar toch aangesloten. Zonder op of om te kijken had Ina de broodjes van Bianca gescand. Pas bij het pinnen had zij even opgekeken. Er was een blik van herkenning. Bianca kon niet nalaten om toch even te vragen of Ina’s aankoop een succesvolle was geweest. Ina’s blik was, zelfs zonder woorden, veelzeggend geweest. Met een koel ‘tot ziens’ was Ina verder gegaan met de volgende klant. Rond 15.15 uur was Ina weer langsgelopen. Deze keer de andere kant op en waarschijnlijk richting huis.

Ondanks dat Bianca met een klant bezig was, had haar nieuwsgierigheid het van haar klantgerichtheid gewonnen. ‘Joh, kom zo even binnen. Kunnen we even praten.’ Ina had op haar horloge gekeken, even geaarzeld, maar was toch de lingeriewinkel ingelopen. Bianca had alleen maar haar wenkbrauwen vragend opgetrokken om Ina in een spraakwaterval te laten veranderen. Ina was begonnen met een beschrijving van haar leven. ondanks dat Bianca’s leven ook niet alleen maar uit hoogtepunten bestond, klonk de beschrijving van Ina’s dagelijkse doen en laten inderdaad niet erg inspirerend.

Om niet te zeggen slaapverwekkend saai. ’s Morgens voor dag en dauw echtgenoot en zoon de deur uit werken, snel de slaap- en badkamer weer toonbaar maken. Zelf ontbijten en dan of als mantelzorger naar een altijd zeurende moeder even verderop, of zich omkleden om naar haar werk te gaan. Tijdens het werk inkopen doen voor moeder en voor het avondeten, het resterende schoonmaakwerk thuis uitvoeren, eten koken en dan maar afwachten wanneer zoon en manlief zouden aanschuiven. Ina’s avonden verliepen ook vrijwel altijd voorspelbaar.

Bankhangen met een zoon die op zijn slaapkamer zat te gamen en met een onderuit gezakte man naast zich die de godganse avond zat te zappen zonder echt ergens naar te kijken. Hoe het met het lingeriesetje was afgelopen? Dat lag alweer ergens in de la volgens Ina. Manlief was zo moe van zijn werk en het zappen geweest dat hij niet eens had opgemerkt dat Ina het had aangetrokken toen zij uit de badkamer was gekomen. Zelf enigszins opgewonden had zij nog een handmatige poging ondernomen om leven in de onderbroek van haar man te krijgen.

Hij had zich omgedraaid en had alleen maar een ‘welterusten’ gemompeld. Teleurgesteld had Ina -volgens haar toch echt duidelijk hoorbaar- zichzelf verwend. Ook dat had niet tot echtelijke actie in de slaapkamer geleid. ‘Heel herkenbaar,’ had Bianca gezegd. ‘Wat zijn het toch een sukkels hè,’ had Ina hartgrondig retorisch gevraagd. ‘Nou, niet allemaal hoor,’ was Bianca’s reactie met een knipoog geweest. Het ijs was bij Ina kennelijk gebroken. ‘Ja, die lover van jou… volgens mij was die laatst bij mij in de winkel.’

Bianca had dat beaamt. ‘Leuke vent hoor.' 'Hij is dus anders?’ ‘Qua seks in ieder geval wel, maar het is ergens ook een enorme klootzak hoor.’ ‘Want?’ had Ina gevraagd. ‘Hij is absoluut niet monogaam en doet dingen waar ik soms van walg, maar waar ik gek genoeg soms ook weer opgewonden van raak.’ ‘Oh, vertel!' Ina’s nieuwsgierigheid was merk- en voelbaar geweest. Helaas had een groepje winkelende vriendinnen een verder gesprek op dat moment onmogelijk gemaakt. Ina was met een tas vol boodschappen naar huis gesjokt. Bianca had medelijden gevoeld.

Even later was Ina nog even teruggekomen en had om Bianca’s telefoonnummer gevraagd. Bianca had geaarzeld, maar was uiteindelijk toch gezwicht. Het papiertje met haar nummer was tussen de boodschappen verdwenen. Net als Ina, die net iets rechterop leek te lopen.  Onder het journaal was Bianca’s’ telefoon overgegaan. Het display gaf aan dat er door een afgeschermd nummer werd gebeld. Bianca nam dat soort oproepen nooit aan. Nu wel, omdat haar onderbuikgevoel zei dat het Ina zou zijn die belde. Dat bleek waar. Bianca’s man keek verstoord en geïrriteerd op. Zo miste hij het nieuws.

‘Geen probleem’ had Bianca gedacht. Hij kon toch maar beter niet horen waar dit gesprek over zou gaan. ‘Komt het uit?’ vroeg Ina, terwijl Bianca de trap opliep. ‘Nu wel,’ zei Bianca, terwijl zij de deur van de slaapkamer achter zich dichtdeed. Het bleef even stil. Alsof Ina het moeilijk vond om het gesprek voort te zetten. Uiteindelijk, met al haar moed bij elkaar geschraapt, vroeg ze hoe Bianca zover was gekomen? En of ik haar eerste avontuur was geweest. Bianca beaamde dat laatste.

En hoe zij zover was gekomen? Tja, waarschijnlijk net zoals Bianca veronderstelde dat Ina op het punt stond om hetzelfde te doen. Gebrek aan aandacht en aan genegenheid. Het gevoel niet meer gezien of interessant gevonden te worden. Een verlangen naar intimiteit dat niet werd beantwoord. Totdat ik die aandacht en genegenheid had gegeven. Totdat ik Bianca het gevoel had gegeven dat ik wel zag wie Bianca was en waar Bianca behoefte aan had. Gek genoeg was Bianca achteraf degene geweest die de eerste stap naar intimiteit had gezet.

Ina wilde graag weten hoe dat gegaan was en wat er toen was gebeurd. Zoals alleen vrouwen onder elkaar dat kunnen doen, had Bianca fragmenten van onze avontuurtjes onthuld. Waarbij Ina zo nu en dan met korte woordjes had gereageerd. Woordjes als ‘Zo, joh, nee toch, echt? zou ik nooit durven’. Gaandeweg steeds iets vrijer met woorden als ‘hoe dan? Jij of hij? Beiden? Was dat niet raar? Hoe voelde dat? Uiteindelijk kwam de hamvraag: ‘Voel jij je nooit schuldig?’ Waarop Bianca had gevraagd waar zij zich schuldig over zou moeten voelen? Hoe kon iets dat zo goed voelt, slecht zijn?

Ina had steeds meer interesse getoond. Had steeds verder doorgevraagd. Bianca merkte dat zij het prettig vond om over onze avonturen te vertellen. Het ging zelfs nog verder. Het wond Bianca op. Haar tepels waren dwars door haar beha, t-shirts en truitje heen te zien. Bianca raakte ze aan, kneep erin en slaakte een duidelijk hoorbare zucht. Aan de andere kant van de lijn bleef het secondenlang stil. Toen klonk een ‘Ga door.’ Bianca ging door. Met vertellen en met zichzelf aanraken. Een kriebel in haar buik zocht een uitweg tussen haar benen. Met haar telefoon aan haar oor gespte Bianca haar riem los.

De knoopjes van haar zwarte jeans waren geen partij voor haar vaardige vingers geweest. Het was tijd om zich weer eens te scheren dacht Bianca toen zij de stoppeltjes van een paar dagen voelde. Terwijl haar hand verder omlaag ging, slaakte Bianca weer een zucht. Aan de andere kant werd alleen geademd. Onder het vertellen gaf Bianca steeds intiemere details prijs. Waardoor zij steeds verder opgewonden raakte. Of raakte zij opgewondener, omdat zij die details vertelde? Bianca wist het niet, maar het feit was er dat zij tussen haar benen in vuur en vlam stond. 

Bianca zou later aan mij bekennen dat haar opwinding waarschijnlijk ook te maken had gehad met het feit dat zij geile verhaaltjes aan een vrouw had verteld. Voor het eerst! ‘Gaat het?’ had Ina na weer een secondenlang stilte gevraagd. ‘Wat? Oh ja hoor.’ Bianca dacht zelf dat zij nogal afwezig moest hebben geklonken. Was dat raar als je met keiharde tepels tussen je benen met jezelf aan het spelen was? ‘En met jou?’ had Bianca bijna automatisch terug gevraagd. ‘Ik vind het heel nieuw, heel veel en heel verwarrend. Maar ook erg interessant. En spannend.’

Normaal gesproken zou Bianca het nooit in haar hoofd hebben gehaald om te vragen: ‘Hoezo spannend?’ Maar nu deed ze het. Weer zo’n stilte. ‘Nou ja…., gewoon…’ ‘Maar dit is toch niet gewoon?’ Bianca had versteld van zichzelf gestaan. Waar haalde zij het lef vandaan om zulke vragen te stellen? Aan de andere kant werd hoorbaar diep ingeademd. ‘Nee, dit is ook niet gewoon. Domme woordkeuze, sorry.’ ‘Zeg nou eens wat je denkt. Wat je voelt.’ ‘Ja, raar. Het maakt me verlegen, maar ook nieuwsgierig. Ik zou er zelfs een beetje….’ ‘Opgewonden van kunnen raken?’ Bianca schrok van zichzelf! ‘……. Ja, ook’

Bianca liet de lucht tussen haar tanden door ontsnappen. Aan de andere kant werd diep ingeademd. Werd de adem lag ingehouden. Vervolgens leek Ina leeg te lopen. ‘Ik denk dat we beter kunnen stoppen.’ ‘Wil je dat echt?’ ‘Ja, ik denk het wel. Bianca waagde nog een poging. ‘Wat ben je aan het doen?’ Ina’s diep uitademen prikkelde Bianca’s fantasie. Met gesloten ogen zag Bianca voor zich hoe Ina… ‘Mijn eerste telefoonseks!’ Bianca zei het bijna triomfantelijk. ‘En ook nog met een vrouw,’ voegde ik onder het beffen toe.

Ik denk dat het de combinatie van die vaststelling en mijn kwalificatie van Bianca als ‘heerlijk sletje’ was die mijn gezicht liet glimmen. ‘Godjezus klootzak! Neuk me!’ Iets in mij zei dat binnen niet al te lange tijd…