K(r)oningsdag

Ingezonden door Twan

Zaterdag 26 april  Koningsdag

Zoals te doen gebruikelijk stond het dorpsplein vol met mensen die allemaal van hun overtollige rommel af wilden en hun waar te koop aanboden alsof een leven zonder die rommel en prullaria de moeite niet meer waard zou zijn. Een bonte mengeling van mensen in diverse stadia van oranje-manie liep tussen de uitgestalde rotzooi door. Ondanks het nog vroege middaguur deed de plaatselijke horeca al goede vloeibare zaken. Wat in het gedrag van sommige feestgangers ook goed terug te zien was. Ik zag haar aan komen lopen. Ook zij leek mij redelijk op weg naar de tempel van Bachus.

Wat zag ze er weer geilmakend uit! Haar bovenlichaam werd bedekt door het vandaag bijna verplichte oranje t-shirt. Met daar overheen een openstaand spijkerjackje. Vandaag had ze, en dat was eigenlijk helemaal niks voor haar, een nauw zittende jeans aangetrokken. Zo nauw op haar benen en heupen aansluitend dat je bijna kon liplezen. Of de laarsjes met een hak nu wel zo’n goed idee waren geweest viel te betwijfelen. Het dorpsplein is bestraat met kinderkopjes. Het feit dat zij waarschijnlijk al een paar alcoholische versnaperingen tot zich had genomen, maakte haar tred niet direct stabieler.

Ik betwijfelde of ze onder haar oranje t-shirt een beha droeg. Haar flinke borsten schommelden alle kanten op. Schuin achter haar liep een man die qua beschrijving wel eens haar echtgenoot zou kunnen zijn. Ook hij had zich duidelijk aan de bierpomp gelaafd. Onze blikken kruisten elkaar. Naast herkenning zag ik spanning in haar blik. Spanning die overging in opwinding, maar ook brutaliteit. En uitdaging. Het spijkerjackje leek opeens wijder open te staan. Dat lag niet aan het jackje, maar aan het feit dat zij haar borsten ongegeneerd in de aanbieding leek te gooien.

In het voorbijgaan hoorde ik slechts een kort ‘hoi’. En weg was ze, verdwenen in de menigte, maar niet dan nadat de rug van haar hand duidelijk mijn kruis had beroerd. Vanuit de verte ving ik nog een glimp op van de dame in denim. ‘Kom!’ Haar appje was kort, maar zeer duidelijk. Mijn ‘waar ben je?’ ook. ‘Achter de de bakkerij van J’. Dat was vlakbij. Ik liep het steegje tussen de bakkerij en de serre van het aangrenzende restaurant in. Bij het rechtsaf slaan, zag ik haar staan. Wijdbeens en duidelijk met een drankje teveel op. Dat laatste maakte mij terughoudend.

Ik wil- en zal nooit misbruik maken van iemand die zich niet volledig bewust is van wat hij of zij aan het doen is, maar in haar ‘kus me’ school weinig gevaar. In haar hand die de mijne pakte ook niet. Mijn handpalm werd door haar vol in haar kruis gedrukt. Ik voelde de warmte, de hitte. Haar hand zocht knedend mijn kruis. Door onze jeans heen stonden wij elkaar te vingeren en af te trekken. Weer pakte haar hand de mijne en duwde deze tussen haar broeksband. Meteen door naar een kletsnat kutje. Mijn riem werd losgemaakt.

Ook bij mij ging een hand onder broeksband door en vond een boxer met inhoud. Haar koele vingers kenden de weg en wisten precies wat nodig was om mij in de juiste stemming en stelling te brengen. Ze stroopte mijn jeans af tot op mijn knieën. Haar warme lippen verwelkomden mijn eikel. De warmte van haar mond was heerlijk. Haar blik omhoog, terwijl ze mij pijpte was gekmakend. Ik voelde mijn prostaat protesteren en wist maar al te goed wat dat betekende. Zonder een woord te zeggen stond ze op. Draaide haar rug naar mij toe en trok al heupwiegend haar jeans naar beneden.

Om vervolgens haar handen tegen de muur van bakkerij J te plaatsen. Haar slipje was geen partij voor mijn passie. Opzij getrokken onthulde het flutdingetje haar heerlijkheid. Ze verplaatste haar handen naar beneden. Voor zover mogelijk spreidde ze haar benen. Sowieso al geil door haar openlijke aanbod, maar zo mogelijk nog geiler door de situatie. Het vermoeden dat haar echtgenoot nu op zoek was naar zijn vrouwtje en dus elk moment om de hoek van de bakkerij zou kunnen komen zoeken, liet mij in haar tekeer gaan. Ik rukte haar aan haar heupen over mijn erectie. Zij stootte wild terug.

Ze moedigde mij aan om haar flink aan te pakken. Haar gekreun gaf haar hoogtepunt aan. Met krampachtige stoten vanuit mijn onderrug leegde ik mij in haar. We fatsoeneerden onze kleding. Met een weer geilmakende tongzoen namen we afscheid. Zij liep als eerste het steegje uit. Ik hoorde haar stem. Ze zei: ‘Hè lieffie, waar was je nou? Ik heb je de hele tijd lopen zoeken.'