Onverwachte wendingen 

Ingezonden door Twan

Werken in de horeca heeft z’n voor- en nadelen. Een van die nadelen is dat er vaak gewerkt moet worden wanneer andere mensen vrij zijn. En dat geldt zeker voor de kerstdagen. Maar zoals wijlen Johan Cruijff ooit eens zei dat elk nadeel zijn voordeel heeft, gold dat ook voor Bianca. Haar echtgenoot moest beide kerstdagen flink aan de bak. ’s Middags al helpen met de voorbereidingen van meer dan tweehonderdvijftig couverts, die ’s avonds in meerdere shifts uitgeserveerd moesten worden. Bianca kon er met een glimlach over praten.

De vele uren die haar man enerzijds zou moeten werken, boden Bianca anderzijds veel uren om aan dingen te besteden waar zij blij van werd. ‘Zal ik rond twee uur bij je zijn?’ was Bianca’s manier geweest om zichzelf uit te nodigen voor een ongetwijfeld zeer gezellige middag en avond. Ter voorbereiding daarop ging ik naar de gele supermarkt in het winkelcentrum. Net als vorig jaar droeg het personeel niet de geijkte, saaie bedrijfskleding, maar had de manager hen gevraagd om iets passends, bijna feestelijks aan te trekken. Zelfs de verplichte ‘oortjes’ mochten achterwege blijven.

Met mijn mandje halfvol lekkernijen sloeg ik de bocht richting de kassa om. Waar ik naast de blikken en pakken soep tegen een Ina aanliep die mijn hart sneller deed kloppen. Om over andere lichaamsdelen maar te zwijgen. De blondine had haar lange haar losgelaten. Van achteren, want dat was het eerste wat ik van haar zag, hing het tot halverwege haar schouderbladen. Daarbij het grootste deel van haar huid, die door de van achteren laag uitgesneden jurk zichtbaar was, bedekkend. Een jurk die niets aan de verbeelding over Ina’s lichaamsvorm over liet.

Haar toch al slanke lichaam had een soort van diabolo-figuur. Ina’s schouders en heupen waren op een voor mij heel aantrekkelijke manier wat breder dan Ina’s taille. Ina’s zwarte jurkje sloot strak aan en liep tot halverwege haar bovenbenen. Benen die Ina in een donkere panty had gestoken. Op de zwarte sneakers na had Ina de koningin op ieder kerstbal kunnen zijn. Ik begreep wel dat de hele dag op pumps door de winkel moeten lopen voor Ina geen pretje zou zijn. ‘Je ziet er geweldig uit jongedame,’ zei ik welgemeend. Ina draaide zich om en las de bewondering op mijn gezicht.

‘Dankjewel,’ was haar reactie. Ina had nog wel meer willen zeggen, maar de vraag van een collega belette dat. Ik liep door richting de zelfscan. Terwijl ik de ene na de andere streepjescode voor het venstertje hield, zag ik Ina mijn kant op komen. ‘Dus je vindt me mooi?’ Ieder mens, dus ook iedere vrouw, vindt het leuk als zij een complimentje krijgt. Maar zoals ik al vaker heb verteld, verbaast het mij nog steeds dat mooie vrouwen daar vaak nog een extra bevestiging voor nodig lijken te hebben. Vaak geldt ‘hoe mooier, hoe onzekerder’. Dat klonk ook een beetje door in Ina’s vraag van zojuist.

‘Zo mooi dat ik het bijna zonde zou vinden om je uit te kleden,’ zei ik naar waarheid. Ina keek me met een doordringende blik aan en vroeg of ik haar vanavond dan uit wilde kleden. Mijn hersenen gingen in overdrive. Mijn grijze computer analyseerde de situatie en kansen.

1: Bianca zou rond twee uur bij mij voor de deur staan

2: De wetenschap dat haar man ‘s avonds pas laat thuis zou komen, gaf Bianca alle tijd en ruimte om zich volledig over te geven aan haar- en mijn lusten

3: Met als gevolg dat er het nodige van mijn uithoudingsvermogen zou worden gevraagd

4: Dat als ik ’s avonds ook nog een rendez-vous met Ina zou willen hebben (en dat wilde ik maar al te graag) ik daar A Bianca voor op tijd de deur uit zou moeten weten te krijgen, en B ik daarna nog het fysieke vermogen zou moeten hebben om ook nog aan de wensen van Ina en mijn fantasieën daarover te kunnen voldoen.

De gedachte aan wat tot laat in de avond en misschien ook nog wel tot vroeg in de nacht zou kunnen gebeuren, maakte mij vastberaden en vindingrijk. Ina’s mededeling dat zij na sluitingstijd zich eerst thuis nog even wilde opfrissen, liet ons rond tien uur afspreken. Met gedachten in mijn hoofd die weinig meer met kerstmis te maken hadden dan mijn kerstpiek en kerstballen stapte ik thuis naar binnen. 

Bianca had echt haar best gedaan om er mooi uit te zien. De wetenschap dat van haar zorgvuldig verzorgde kapsel weinig over zou blijven, had haar er niet van weerhouden om haar rode haar in een leuk, bijna speels model op te steken. Ook Bianca zag eruit om op te vreten. De manier waarop haar borsten bewogen tijdens het lopen, gaven mij alle reden om aan te nemen dat Bianca weinig tijd nodig had gehad om de juiste beha uit te zoeken. Bianca inmiddels goed kennende, wist ik zeker dat zij haar nu overdreven wiegende heupen in een bij de gelegenheid passend stukje lingerie zou hebben gestoken.

Lingerie waarvan de fabrikant waarschijnlijk zou moeten lachen over de winstmarge, want veel textiel was er hoogstwaarschijnlijk niet in gaan zitten. Terwijl de aankoopprijs waarschijnlijk omgekeerd evenredig was geweest. Zelfs met personeelskorting. Ook nu gold dat minder waarschijnlijk meer is. Onze vrijpartij was intens. Waarbij Bianca lichamelijk en verbaal ongeremd uiting gaf aan haar genot. Ook ik ging met meer dan gemiddeld enthousiasme op in de wensen en verlangens van mijn roodharige minnares. Waarbij ik die van mijzelf duidelijk mee liet wegen.

De ware reden achter mijn gedrevenheid hield ik angstvallig voor Bianca verborgen. Een woordelijk verslag van wat ik vanavond voor Ina in petto had zou hoogstwaarschijnlijk het einde van de rendez-vous' met Bianca betekenen. Wat maar weer eens aantoonde dat alles weten lang niet altijd gelukkig maakt. Totaal bevredigd en inderdaad met een kapsel dat bij Bianca’s vertrek in de verste verten niet meer leek op wat het bij Bianca’s aankomst was geweest, namen we rond negen uur afscheid. Wel met Bianca’s plechtige belofte om haar best te doen om voor de jaarwisseling nog eens langs te komen.

Negen uur, dus iets minder dan een uur de tijd om mij op het bezoek van Ina voor te bereiden. Als eerste wiste ik alle sporen van Bianca’s aanwezigheid zorgvuldig uit. Inclusief de geur van de eau de toilette die Bianca rijkelijk had opgespoten. Dus schoon beddengoed en een uitgebreide douchebeurt waarbij ik geen enkele kier of naad van mijn lichaam oversloeg. Ter bescherming van mijzelf hield ik de temperatuur van de douche zo laag mogelijk. Wat maar goed was ook, want Ina’s verschijning tegen tien uur was niet alleen maar bloedstollend.

Ook andere lichaamsdelen van mij vertoonden verstijving. Nadat ik Ina’s lange jas had aangenomen en had opgehangen, stond Ina voor me in dezelfde outfit als waarin ze vandaag op haar werk had rondgelopen. Met als enige verschil dat de zwarte sneakers waren ingeruild voor zwarte laarzen die tot net iets onder Ina’s knieën reikten. De hakken van de laarzen brachten Ina’s lippen op nagenoeg dezelfde hoogte als de mijne. Er ontstond een spontaan vacuüm. Handen die elkaars lichaam aftastten. Handen die zochten en vonden. Vier tepels die fel reageerden op intense aanrakingen.

Onderlichamen, zo hard tegen elkaar aangedrukt dat er walnoten mee gekraakt konden worden. Een verlangen dat zo grijpbaar was. Vrouwenhanden die gedreven, maar onhandig aan de gesp van een riem frommelden. Mannenhanden die van achteren een jurk omhoogtrokken. Vrouwenhanden die een knoop en een rits openden. Mannenhanden die twee stevige billen kneedden. Een vrouwenhand op zoek naar mannelijke opwinding. Een mannenhand die het koordje van een string strak in een bilnaad trok. Vrouwenhanden die een jeans en boxer afpelden.

Mannenhanden die schouderbandjes opzijschoven. Een afdalend vrouwengezicht. Twee handen die door blonde haren krioelden. Een mond die over een kloppende eikel werd geschoven. Een man die uit alle macht worstelde tegen een naderend vroegtijdig orgasme. Een jurk die over een hoofd werd getrokken. Kleine borstjes boden harde tepeltjes aan. Een hand die een balzak omklemde. Een kreet die net zo hard klonk als de diepte waarmee in een erectie wordt gebeten. Een aanslag op het bed als de vrouw daar als een pop op gesmeten werd. Knieën die ruw opzij werden geduwd.

Twee lippen die in vlindertje zoenden. Een vlindertje dat haar vleugeltjes spreidde. Twee mannenhanden op zoek naar houvast. Twee borstjes die die maar al te graag boden. Twee vrouwenhanden die een kaal hoofd naar zich toetrokken. Een tong die afwisselend tussen de lipjes in haar gezicht en tussen haar benen verdween. Een vrouwenstem die zacht ‘ga door’ hijgde. Een man die doorging. Verderging. Haar aan haar dijen naar zich toetrok. Zijn eikel tegen haar smachtende liefdestunnel duwde. Een vrouwenhand die zijn wapen in stelling bracht.

Opwippende heupen die de penetratie volledig maakten. Vrouwenbenen om mannenheupen. Naakt, geil vlees dat kletsend contact maakte. Een vrouw die vroeg hoe mooi ik haar vind. Een man die zei geen mooiere te kennen. Een vrouw die vroeg om volledig bezit van te worden genomen. Een man die dat niet meteen begreep toen zij zich op haar buik draaide. Een man die haar vraag opeens begreep wanneer haar handen haar billen spreidden. Zijn aarzeling wanneer zij fluisterde: ‘Doe maar’. Een paarsblauwe eikel die tegengehouden woerd door een strakke spier.

Een eikel die de druk opvoerde Een kontgaatje dat zwichtte. Een vrouw die roerloos lag en met haar handen het dekbed verpulverde. Zijn spuug dat als broodnodig glijmiddel fungeerde. Haar trage, ritmische bewegingen toen hij bewegingsloos diep in haar zat. Ritmische bewegingen die hij fasciliteerde door rechtop te gaan zitten. Zijn erectie die haar kontgaatje oprekte. Zij die met een hand onder haar buik door met haar clitoris speelde. Hij die zijn naderende hoogtepunt hoorbaar aankondigde. Zij die haar orgasme geluidloos door haar lichaam voelde trekken.

Hij die zich uit haar terug wilde trekken. Zij die vroeg om nog even in haar te blijven. Een stel dat na enkele minuten besefte dat hun eerste anale samensmelting een feit is. Hij die zei dat zelf ook te willen ervaren. Zij die zei daartoe bereid te zijn…