Een blik van herkenning

Ingezonden door Twan

Ik wilde het doen en Bianca wist dat ik het ook ging doen. Alhoewel de voormalige sponsor van Max Verstappen niet mijn supermarkt is, wilde ik toch eens weten wie deze Ina was. Om redenen, die waarschijnlijk iedereen duidelijk zullen zijn, maakte het feit dat deze Ina duidelijk op zoek was naar ‘meer’, haar interessant. Niet vanwege haar professionele kwaliteiten. Het bleek nog niet mee te vallen om haar te ontdekken. Achteraf omdat zij maar parttime-  en ook nog eens op oproepbasis bleek te werken.

Uiteindelijk zag ik achter de servicebalie van de grootgrutter een vrouw staan die verdacht veel leek op de vrouw die Bianca had omschreven. Ik meende haar te herkennen. Toen ik een jaar of vier geleden in mijn huidige woonplaats kwam wonen, haalde ik wel eens een boodschapje in deze supermarkt. Dan viel mijn oog wel eens op een mevrouw die druk was met het bestieren (wat een toepasselijke naam) van de afdeling verse vleeswaren. Bestaat er nog toeval? Wat opviel was dat zij in haar ovaalvormige verkoopbalie rond trippelde alsof het haar koninkrijkje was.

Steevast in een bijna te strak zittende spijkerbroek die ook steevast haar enkels onbedekt liet. Het verplichte hoedje van karton met achterin een gaatje, waar (alweer steevast) een blond staartje doorheen was getrokken, maakte niet veel indruk. Het blonde staartje wel kan ik u verzekeren. Ook toen al hulde de bedrijfsleiding de rest van haar lichaamsvormen in mysterie. Ondanks mijn waarschijnlijk niet-interessante pogingen om eens in gesprek te komen, had het worsten- en kaasvrouwtje alleen maar oog en belangstelling voor haar handel gehad.

Ik kan me nog wel herinneren dat ik wel eens heb gedacht ‘wat zonde’, want die was zij wel waard. Inmiddels hadden andere dames de prominente positie tussen kaas en vleeswaren overgenomen en leek de dame achter de servicebalie promotie te hebben gemaakt. Dat was niet de enige verandering. Tenminste als deze mevrouw daadwerkelijk Ina zou blijken te zijn, want het worstenvrouwtje van weleer had destijds een bijna potsierlijke bril met montuur uit de jaren zeventig gedragen. Ook om die reden destijds ‘wat zonde’.

Of haar ogen waren er aanmerkelijk op vooruit gegaan of lenzen hadden de plaats van ‘geen gezicht 1973’ overgenomen. Absoluut een verbetering. Nadere observatie leerde dat de liplees spijkerbroek van ooit was vervangen door- en daarmee voldeed aan de beschrijving die Bianca had gegeven: baggy en alles verhullend. ‘Wat zonde’ dacht ik weer, maar was zij het nu wel of niet? Het naamplaatje op haar borstzakje bood uitsluitsel: Ina. Ik zag nog iets. Ik herkende haar! Ina was de dochter van een oudere dame die ik ooit als vrijwilliger regelmatig in de seniorenbus had vervoerd.

Als ik die dame thuis ophaalde, was Ina daar regelmatig op bezoek geweest. Om het nog gekker te maken, woonde die oudere dame in het seniorencomplex schuin tegenover mij! Ook bij die ontmoetingen had Ina de warmte van een koelkast uitgestraald. Ik zou haar destijds het predicaat ‘seksloos’ hebben gegeven. Een koele kikker. Waarschijnlijk was er destijds voor Ina geen enkele reden geweest om zich druk te maken om haar uiterlijk. Laat staan zich bezig te houden met een sexy uitstraling, maar niets veranderlijker dan de mens, en kennelijk was erotiek ook Ina niet vreemd. Althans niet meer.

Door de bedrijfskleding heen probeerde ik mij Ina in de door Bianca beschreven lingerie voor te stellen. Wat buitengewoon lukte. Ook ik zag Ina opeens met heel andere ogen. Ik rekende mijn absoluut niet noodzakelijke boodschapje bij haar aan de servicebalie af. Stoïcijns noemde Ina het verschuldigde bedrag. Zonder mij zelfs maar aan te kijken. Ik pinde en deed de hartelijke groeten van Bianca. Er gebeurde iets met Ina. Met een knipoog liep ik de supermarkt uit. Ik voelde Ina’s ogen in mijn rug prikken.

’s Avonds was Bianca woest geweest! ‘Godverdomme! Ik vertel jou in vertrouwen iets en wat doe jij? Meteen op de versiertoer! Klootzak, vuile klootzak!’ Mijn woordelijke beschrijving volgens de waarheid over mijn ontmoeting met Ina kalmeerde Bianca absoluut niet. ‘Heb je jezelf staan opgeilen op haar? Was je van plan om haar te versieren? Ga je haar versieren klootzak?!’ In deze situatie bestond er maar een redmiddel: Bianca letterlijk de mond snoeren. Ondanks haar felle tegenstribbelen, perste ik mijn lippen op haar mond.

Onder fel verzet maakte ik met mijn handen het afwenden van Bianca’s gezicht onmogelijk. Kusjes op haar neus en voorhoofd leken haar enigszins te kalmeren. Na kusjes op beide ogen mocht ik Bianca’s gelukkig weer ontspannen lippen zoenen, mocht mijn tong naar binnen en kreeg daar gezelschap. Het zoenen was heftig en intens en ging over in strelen en aftasten. Handen herontdekten wat inmiddels zo vertrouwd was geworden. Waardoor de meest gevoelige plekjes inmiddels geen geheim meer vormden.

Naakt lagen Bianca en ik naast elkaar. Moe maar voldaan. ‘Nee, maar stel….’ Oh God, ik voelde hem aankomen. Een poging om Bianca met een zoen af te leiden, faalde compleet.Ze beantwoordde hem wel, maar herhaalde onverstoorbaar ‘nee, maar stel nou dat Ina te versieren zou zijn…. zou jij dan haar… ‘Razendsnel voorkwam mijn tong een netelige situatie. Ik besloot eerlijk te zijn en antwoordde met een ja. ‘Ja? Maar waarom dan? Heb je aan mij niet voldoende?’ Ik zei dat het wat mij betrof het daar helemaal niet om ging.

‘Net zoals jij fantaseert over seks met jouw overbuurman erbij mag ik toch fantaseren over Ina? Bovendien heb jij zelf gezegd dat jij haar ook mooi en sensueel vindt.’ ‘Ja, maar dan hoef je haar toch nog niet te neuken? Ik neuk mijn overbuurman toch ook niet?’ Ik zei alleen maar: ‘Nog niet.’ Er viel een stilte. Even later vroeg Bianca: ‘Zou je dat erg vinden?’ ‘Wat?’ Ik wist natuurlijk dondersgoed wat Bianca bedoelde, maar om een of andere bijna perverse manier wilde ik dat Bianca ‘het beestje’ bij de naam zou noemen. ‘Dat ik met mijn overbuurman zou neuken.’

Ik trok Bianca’s knie over de mijne. Wijdbeens gaf zij toegang tot haar intimiteit. ‘Misschien zou ik dat wel spannend vinden ja.’ ‘Ook pijpen? Of alleen maar neuken?’ Er leek bij Bianca een zaadje te zijn geplant. Mijn vingertopje ging op en neer tussen twee warmer en vochtiger wordende schaamlippen. ‘Zou je hem willen pijpen? Heeft hij een mooie pik?’ vroeg ik. Of Bianca’s ‘Godjezus’ nu een uiting van verontwaardiging of van naderend hoogtepunt was, wist ik niet. Wat ik wel wist, was dat Bianca haar knie over de mijne nog verder opzij schoof en dat zij mijn vinger naar haar clit bracht.

‘Ik heb er wel eens over gefantaseerd,’ bekende mijn roodharige minnares. Mijn antwoord dat ik dit juist spannend vond, zette Bianca’s sluizen open. Letterlijk. Het leek erop alsof Bianca dacht mijn toestemming te hebben gekregen. Alsof zij die überhaupt nodig zou hebben. Ik dook als een wilde tussen haar benen en ik dronk haar. Ge- en misbruik makend van de situatie zei ik dat Bianca de overbuurman moest pijpen, terwijl ik haar befte. Bianca wendde haar gezicht in de denkbeeldig juiste richting.

Mijn vingertopje tergde Bianca’s G-spot. Haar schaamlippen en clit waren een gewillige prooi. Bianca was ongeremder, wilder, bijna getergd. Ze bouwde op. Met een vuurrood gezicht en gezwollen aderen in haar hals golfde haar borst omhoog, gevolgd door haar buik. Mijn wijsvinger terroriseerde haar drijfnatte heerlijkheid en die heerlijkheid werd snoeihard tegen mijn mond geperst. ‘Neuk me….Godverdomme neuk me…!’ ‘Laat de overbuurman jou nemen!’ was mijn aanmoediging. ‘Oh Godjezus, ohhhh Godjezus! Ooohhhh Godgnaaa.’

Toen mijn ringvinger Bianca’s kringspier doorboorde, werd mijn hoofd gemangeld. Beide openingen vingerend stikte ik bijna tussen Bianca’s bovenbenen. Mijn gezicht werd nog harder tegen haar zeiknatte poes gedrukt. ‘Ik wil jou pijpen terwijl hij mij neukt!’ Ik gunde Bianca haar fantasietje. Mijn beloning was een duidelijke slikbeweging. ‘Jezus wat was dit heftig!’