Om een veelheid van redenen kan en wil ik de echte transitie naar vrouw niet maken. Dat wil niet zeggen dat ik het gevoelsmatig niet kan beleven en dat ik niet af en toe ondeugend en stout ben, integendeel. Diep van binnen gelden nog altijd de regels en zal ik nooit de grenzen overschrijden van wat verboden is. Ik kan immers nooit meer seksuele vrijheid ervaren. Dat heb ik afgestaan bij intrede op de Sissy School.
Na het mislukte avontuur met mijn eerdere Daddy - die helemaal geen geschikte Meester was, maar eerder een veeldater - heb ik me na enige tijd weer aangemeld bij de Sissy School zoals dat in mijn contract met hun staat. Ik moest mezelf wel opnieuw aanbieden. Ik voelde constant de mentale druk van ongehoorzaamheid en het gemis aan een leidende en sturende hand.
Op de Sissy School gaat het heel goed en ik ben eigenlijk wel tevreden dat ik opnieuw onder hun hoede sta. Ik voel me er veilig. Ook al is de Directrice vaak zeer streng en veeleisend en zijn de door Haar opgelegde regels onverbiddelijk, ik aanbid haar en voel me vereerd en dankbaar dat ik uitgekozen ben om deel uit te maken van Haar geheime en aparte wereld.
Nadat ik alles in detail heb moeten vertellen aan de altijd strenge Directrice deed ze me een nieuw kooitje om en werd ik opnieuw toegewezen aan mijn vorige Opleider/Meester. De Directrice bewaart de sleutels in een kluis en daar kunnen ook de mannelijke opleiders niet bij. Zij bepaalt dus mijn lot en alleen Zij kan beslissen over vrijgave of overdracht van elke Sissy die er les volgt.
Aangezien ik toch een paar maanden doelloos was geweest en mijn gedrag op sommige vlakken afgevlakt was, moest ik gedurende een week inslapen als interne in het instituut en er 24/7 verblijven in een Sissycel. Dat zijn kleine kamertjes van paar vierkante meter waar je soms moet verblijven tussen de sessies door of slaapt wanneer je voor meerdere dagen aanwezig moet zijn.
Het was weer een zeer intense week, maar ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik voel me weer heel goed nu en ben weer hoe ik was voorheen qua gevoel en beleving. Ik voel me weer honderd procent vrouw en geniet enkel door langdurig geneukt te worden of een flinke lading sperma te krijgen. Ik smacht ernaar, nog meer dan vroeger. Toen ik net terug was, kreeg ik eerst een hormonenkuur.
Hierdoor kwam de female-feeling heel snel terug. Mijn borstjes zijn weer wat gaan groeien weer en mijn clit werd nog kleiner. Er zijn intussen nieuwe eisen bijgekomen die tot vorig jaar niet bestonden. Zo staat er nu in het contract dat elke kandidaat Sissy gesteriliseerd moet zijn voor het beëindigen van de opleiding. Een Sissy kan geen sperma produceren en dient vrijwillig te kiezen voor sterilisatie. Ze mag het uit laten voeren in een kliniek naar keuze.
Ik heb hier lang over nagedacht en voor mezelf besloten om het inderdaad uit te laten voeren. Eind maart worden mijn zaadleiders doorgeknipt, zodat ik weer een stap dichterbij vervrouwelijking en permanente feminisering kom. Omdat ik nogal een moeilijk gevalletje lijk te zijn om een vaste man voor te vinden, zit ik nu eigenlijk vast aan de school. Ik word door mijn Meester gebruikt tijdens de sessies met nieuwe sissies om te dienen als voorbeeld en rolmodel.
Mijn Meester is nu ook mijn vaste man die bare seks met me heeft. Een keer in de twee weken moet ik me aandienen voor een lange privé sessie. Voor buitenstaanders kan dit heel heftig klinken, maar als je het zelf meemaakt, voelt het heel gewoon aan. Het is gewoon een volgende stap in verdere feminisering die binnen de perken van de nodig blijvende discretie ligt.
Wij in het Sissy Instituut zijn geen verklede mannen of mannen die af en toe de fantasie hebben om wat vrouwenkleding aan te trekken. De selectieprocedure is te streng om door de mazen van het net te glippen. Alle sissies die ik er ken, zijn mensen zoals ik die een hele identiteitscrisis doorstaan hebben en uiteindelijk gekozen hebben voor zichzelf als meisje. Ik word niet opgewonden als ik 's morgens een beha en slipje of panties aantrek.
Het is de normaalste zaak van de wereld geworden. Ik word wel opgewonden als ik mooie sexy lingerie draag en mannen opgewonden van me worden. Het Instituut is niet meer dan een instrument om dat in gestructureerde vorm invulling te geven door strikte regels op te leggen en een soort van brainwashende heropvoeding aan te bieden. Alle T-girls die er zijn, waren reeds voor ze zich aanboden een voor een echter gefeminiseerde jongens en pre-trans personen.
Ik voel me geen man meer. Ik voel me op en top vrouw die gevangen zit in het verkeerde lichaam en daarmee heeft leren leven. In België wordt de trans gemeenschap helaas nog steeds aangezien voor een soort freaks. Op mijn leeftijd is je leven opgeven en alles achterlaten wat je lief is niet meer mogelijk.
